>
Przejdź do treści 
Jak wspieramy samodzielność w Wiosce w Chmurach?
Samodzielność to jeden z tych tematów, które często pojawiają się, kiedy rozmawiamy o codziennym uczęszczaniu do placówek.
Rodzice zastanawiają się, czego nauczy się ich dziecko w tym obszarze – co będzie potrafiło zrobić bez pomocy drugiej osoby. Każdy definiuje samodzielność na swój sposób – dla jednych będzie to radzenie sobie z czynnościami samoobsługowymi (ubieranie, korzystanie z toalety, zjadanie posiłków), dla drugich nabycie sprawności jak nauka chodzenia, jazda na rowerze, używanie sztućców.
Dla nas w Wiosce w Chmurach niezwykle istotne jest zauważenie u dziecka samej chęci, gotowości podjęcia próby zrobienia czegoś samemu lub z naszą niewielką pomocą. Z uważnością obserwujemy najmniejsze starania dziecka i jesteśmy obok, by w razie potrzeby minimalnie wesprzeć bądź służyć małą wskazówką. Wiemy, że nauka samodzielności jest wpisana w rozwój, który jest indywidualny dla każdego człowieka, stąd nabywanie umiejętności przebiega u każdego inaczej. Dlatego dalecy jesteśmy od oceniania, porównywania czy krytyki, wierząc że dzieci poznają świat tak jak same czują. Inspirujemy i zachęcamy, tworząc warunki w których samodzielność może się zadziać. Doceniamy wysiłek jaki dziecko wkłada, dostrzegamy najmniejsze sukcesy
i mówimy o tym głośno!
Na co dzień dajemy dzieciom dużą przestrzeń do samodzielności. Często idzie to w parze z samodzielnym dokonaniem wyboru dotyczącego na przykład :
∙ jedzenia – bo dziecko może mieć upodobania czy woli jeść rączką czy widelcem. Nie ingerujemy w ilość zjedzonych porcji, proponujemy, ale szanujemy każde ‘nie’ i „mój brzuch jest już pełny”.
∙ zabawy – czy masz ochotę z nami potańczyć, a może wolisz poczytać książkę? Wybór książki, czy zabawki zostawiamy po stronie dzieci.
∙ bałaganimy i sprzątamy – tworząc równocześnie pole do nauki np. sprzątając zabawki najpierw w kolorze zielonym, wrzucając klocki do koszyka, układając pomoce na półkach.
∙ prowokacje – podczas których pamiętamy o tym, że mózg uczy się poprzez odkrywanie
i eksperymentowanie, dajemy więc dzieciom przestrzeń na samodzielną eksplorację.
∙ pytania – na bieżąco sprawdzamy z dziećmi, czego potrzebują np.”Czy potrzebujesz pomocy?” oraz zachęcamy do refleksji np. „A ty jak myślisz?” „Jakbyś chciał/a to zrobić?”
∙ ubioru – podczas przebierania z brudnych ubrań dziecko może wybrać co ma ochotę założyć. Jeśli słyszymy, że dziecko nie chce założyć kurtki, a pogoda za oknem nie bardzo na to pozwala (nasze doświadczenia z tym związane i przekonania też :)), to dajemy dziecku znać, że martwimy się o jego zdrowie, ale też pozwalamy przez chwilę poczuć dziecku wynik tego eksperymentu. Po chwili spędzonej przy otwartym oknie, dziecko samo zmienia zdanie i biegnie założyć kurtkę. Mamy jednak na uwadze również to, czy kurtka aby na pewno jest komfortowa w noszeniu, nie drapie itp.
∙ zmiana pieluchy – dajemy dzieciom możliwość samodzielnego podjęcia decyzji czy wolą ją zmienić stojąc, czy może leżąc na przewijaku.
Dajemy dzieciom dużą swobodę i przestrzeń do eksploracji
Jednocześnie czuwamy nad ich bezpieczeństwem oraz stawiamy pewne granice, często elastyczne, jednak zawsze takie, które dają poczucie bezpieczeństwa. Mamy przestrzeń na wylewanie wody, stłuczenie czegoś i mamy dużo czasu na dziecięce próby zrobienia czegoś samemu i po swojemu. Słuchamy co do nas mówią i próbujemy zrozumieć co je motywuje. To sprawia, że łatwiej jest nam nawiązać dialog, współpracę i wspierać ich samodzielność.
Dzielimy się wiedzą!
Wierzymy, że dzięki wspólnej pracy rodziców i opiekunów w żłobku możemy wpływać pozytywnie na harmonijny rozwój dzieci. Wiemy, że czasem bywa trudno i liczba wyzwań wychowawczych mnoży się każdego dnia. Tworzymy więc serię artykułów dla rodziców, w której dzielimy się naszą wiedzą o najmłodszych, by wspierać Was w rodzicielskiej codzienności.
