Stworzyłyśmy Wioskę w chmurach, żeby móc realizować nasze marzenia związane z dobrym i bezpiecznym miejscem dla najmłodszych. Nasze główne filary to komunikacja bez przemocy (NVC), filozofia Reggio Emilia oraz edukacja bliskościowa. Chcemy by dzieci czuły się u nas widziane i słyszane. Tworzymy przestrzeń do nauki i zabawy – wpieramy dzieci w odkrywaniu świata, podążamy za ich ciekawością i pomysłami.
Marta i Ania
Zapraszamy Was do wspólnej adaptacji z rodzicem – stopniowego poznawania się w bezpiecznych dla dziecka warunkach. Proces adaptacji prowadzimy z dużą uważnością, dostosowując jej tempo do potrzeb Waszego dziecka. Towarzysząc dziecku, macie okazje zobaczyć i doświadczyć, jak wygląda w praktyce nasza codzienność. Zanim zaczniemy, zawsze organizujemy spotkanie przedadaptacyjne, które jest przestrzenią do wymiany doświadczeń i zadawania pytań.
Dzieci mogą u nas być dziećmi – tworzymy bezpieczną przestrzeń do zabawy, odkrywania, eksperymentowania. Czasem się brudzimy, wchodzimy do kałuży lub moczymy wodą. Do codziennych aktywności oprócz zabawek, lubimy używać również wielu innych przedmiotów – wspólnie budujemy bazę z koców, garaż z kartonów czy robimy lody w kuchni błotnej. W działaniach pedagogicznych czerpiemy wiele inspiracji z pedagogiki Reggio Emilia, wykorzystujemy naturalny potencjał dzieci do realizacji własnych pomysłów i podążamy za nimi.
Przywiązujemy dużą wagę do wyboru cateringu obsługującego nasze miejsce. Zależy nam na tym, żeby dzieci jadły zdrowo i smacznie. Rezygnujemy z cukru, nadmiernej ilości przypraw i półproduktów. Nasz catering samodzielnie wypieka chleb i mięso. Dbamy również o to, by w naszej diecie znajdowało się sporo warzyw i owoców. Decyzję o wyborze konkretnej diety – klasycznej, wegetariańskiej czy z wykluczeniami pokarmowymi zostawiamy Wam.
To w jaki sposób rozmawiamy z dziećmi i jak komunikujemy się między sobą w naszym zespole jest dla nas bardzo ważne. Mówimy o naszych potrzebach i jesteśmy uważni na potrzeby innych. Nie oceniamy, nie stosujemy kar i nagród, nie porównujemy dzieci między sobą – używamy języka faktów, opisujemy rzeczywistość. Mamy zgodę na wszystkie emocje i wspieramy dzieci w ich przeżywaniu.